Με αφορμή την κυκλοφορία του εξαιρετικού ομολογουμένως βιβλίου της "Δύο Ερωτευμένα Φωτόνια Στην Αμφιλύκη" (Εκδόσεις Ηδυέπεια).
https://idiepeia.gr/catalog/dyo-erotevmena-fotonia-stin-amfilyki
Οι απαντήσεις που ψάχνεις είναι γραμμένες κάπου σε ένα βιβλίο! Ένα απόφθεγμα του Έντουαρντ Γκόρι που έρχεται πάντα στο νου μου όταν εκστασιασμένος διαβάζω ένα βιβλίο αδυνατώντας να σταματήσω να γυρνώ τις σελίδες μέχρις ότου αυτό να τελειώσει! "Πράγμα όχι εύκολο"...
Αυτό μου συνέβη όμως με το βιβλίο της "Ευαγγελίας Ρέγκλη: Δύο Ερωτευμένα Φωτόνια Στην Αμφιλύκη".Η χαρά μου γίνεται διπλή,όταν εκτός από αναγνώστης ενός σπουδαίου βιβλίου έχουμε την συγγραφέα να μας παραχωρεί μία συνέντευξη με αφορμή και την εν λόγω κυκλοφορία! Με θεωρείτε τυχερό και νομίζω ότι έχετε δίκιο! Ας μην χάνουμε όμως άλλο χρόνο...
"Σπυρίδων Μασδρακίδης"
- Κυρία Ρέγκλη,είναι αδύνατoν να ξεκινήσω αυτή την συνέντευξη χωρίς πρωτίστως να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας,και να σας συγχαρώ βέβαια για το βιβλίο σας,που σίγουρα δεν έχει εντυπωσιάσει μόνον εμένα.Μπορείτε σας παρακαλώ να μας το συστήσετε;
"Ευαγγελία Ρέγκλη"
- Φυσικά! Πριν όμως απ’αυτό κύριε Μασδρακίδη,θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου,να σας ευχαριστήσω που μου δίνετε την ευκαιρία να μιλήσω για το πρώτο μου βιβλίο.
Τα "ΔΥΟ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΑ ΦΩΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΛΥΚΗ" εκδόσεις "ΗΔΥΕΠΕΙΑ" λοιπόν,είναι ένα βιωματικό παραμύθι για μεγάλους,στηριγμένο σ’ένα αληθινό πείραμα της κβαντικής φυσικής,που δημοσιεύτηκε στις 9/1/2011,στο επιστημονικό ένθετο της Κυριακάτικης ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ,έξι μήνες μετά τον αιφνίδιο θάνατο του αγαπημένου μου,και λέει τα εξής:
Ερωτευμένα φωτόνια
Έτσι αποκαλούν χαριτολογώντας,μερικοί επιστήμονες δύο φωτόνια τα οποία στο παρελθόν είχαν επιδράσει στενά μεταξύ τους.Αν υποτεθεί ότι μετά την επίδραση αυτή,απομακρύνθηκαν τόσο πολύ το ένα από το άλλο,που βρίσκονται στα δύο αντίθετα άκρα του Σύμπαντος,αν γεμίσουμε με κάποιες πληροφορίες το ένα,αυτομάτως αυτές θα βρεθούν και στο άλλο,κάτι που έχει αποδειχτεί πειραματικά στα εργαστήρια .Τι σημαίνει αυτό; Ότι εάν ένα φωτόνιο βρίσκεται στη Γη και το άλλο στο Άλφα του Κενταύρου,τότε αν στο Άλφα του Κενταύρου συμβεί κάτι,την ίδια στιγμή η πληροφορία αυτή έχει μεταφερθεί στο φωτόνιο που βρίσκεται στη Γη.Το φωτόνιο αυτό βέβαια μπορεί να βρίσκεται στον εγκέφαλό μας.Το αν θα πάρουμε αυτή την πληροφορία είναι πρόβλημα δικό μας και των αισθήσεών μας.Η πληροφορία όμως βρίσκεται εδώ.
Η πληροφορία όμως βρίσκεται εδώ...
"Θεέ μου αναφώνησε τότε η Ελένη",(η πρωταγωνίστριά μου) "είναι δυνατόν; Αυτό που νιώθω εγώ είναι η αλήθεια; Και αν θέλω να μαθαίνω τι κάνει πως νιώθει που είναι ο Δημόκριτός μου αρκεί να ρωτάω το φωτόνιό μου;
Όμως το μυαλό μου πως να το πείσω; Που ακόμα και τώρα που διάβασε αυτό το άρθρο,το επιστημονικά τεκμηριωμένο,το λογοκρίνει το φιλτράρει το περιγελά και ..."....
Για να δούμε...είπα τότε κι εγώ και άρχισα να κρατώ ένα ημερολόγιο...Από το 2011,άρχισα να κρατώ ένα ημερολόγιο που γραφόταν κάθε πρωί στην Αμφιλύκη,στο αμφί των δύο κόσμων στο λεπτό αδιόρατο φως ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι...Εγώ η υπναρού που αν κάποτε μου έλεγες ότι θα ξυπνάω στις 5 η ώρα το πρωί θα σου έλεγα είσαι τρελός,με το φως του κομοδίνου μόνο και τα μάτια μισόκλειστα έγραφα,όσες πληροφορίες προλάβαινα να πάρω από τη "φευγάτη ψυχή" που μου τα υπαγόρευε...
Το 2014,το φθινόπωρο,ξεκίνησα μαθήματα γραφής στο "Μικρό Πολυτεχνείο" και το πρώτο σεμινάριο ήταν "Μύθος και παραμύθι" με την κυρία Μαριανίκη Δορμπαράκη.
Τότε για πρώτη φορά άνοιξα σιγά-σιγά και διάβασα τις σελίδες του ημερολογίου μου αυτού,(περίπου 5 μαθητικά τετράδια μπλε) προκειμένου να βοηθηθώ σαν αρχάρια στη συγγραφή των εργασιών του μαθήματος...Κάποια κείμενα τα μετουσίωνα,κάποια τα έβαζα αυτούσια...Η ανταπόκριση της δασκάλας μου και των συμμαθητών μου ήταν καταλυτική στο να συνεχίσω το δρόμο της γραφής.
Αρχές του 2015 και μέσα σε 15 μέρες γράφτηκε το παραμύθι μου- το πρώτο μέρος- σχεδόν στη μορφή που το διαβάζετε κι από τότε περίμενε στο συρτάρι μου την κατάλληλη στιγμή να εκδοθεί.
"Σπυρίδων Μασδρακίδης"
- Έρωτας και απώλεια...από δύο φωτόνια που περιπλανιούνται,συναντιούνται και ερωτεύονται! Βιωματικό ίσως; Ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσετε τη συγγραφή του;
"Ευαγγελία Ρέγκλη"
- Σελ. 39: Σας διαβάζω: "Ένα κενό άφησε πίσω της
η πέτρινη ύλη πέφτοντας
από τον κύκλο που ονομάζουμε δαχτυλίδι
για να πειστώ εγώ πως μπορώ,
περνώντας από κει να συναντώ
την ύπαρξή σου την άυλη
Έρωτας και απώλεια....συγκλονιστικές εμπειρίες και οι δύο...Ευλογήθηκα να τις ζήσω και τις δύο...
Όταν είπα στη δασκάλα μου,την φιλόλογο συγγραφέα κυρία Μαριανίκη Δορμπαράκη πως το βιβλίο μου - που όπως ήταν φυσικό εκείνη διάβασε πρώτη - είναι μια πραγματεία απώλειας και θανάτου,εκείνη μου απάντησε πως "το βιβλίο μου,μιλάει για τον έρωτα που ξεπερνά ακόμα και το θάνατο".
Τα ρω του έρωτα του Ελύτη λοιπόν στο βιβλίο μου,με την επαναστατική τους ροή διαπερνούν το "Θ" του Θεού κι από "θα" του μέλλοντος θα-νάτου μας...το κάνουν "θα" του Α-θα-νάτου μας" σελ.31
Βιωματικό; Ως το μεδούλι της ύπαρξής μου όλης.Ο πόνος που την έσπασε "στα εξ ων συνετέθη" και με έβαλε να βιώσω ασκητεύοντας το:
"πόσα μπορεί η ψυχή το χάραμα,
πριν
το σώμα ορθώσει το ανάστημά του και την τρομάξει» σελ.43
μ’έκανε...
"να σκύψω μέσα μου κι ανασκαλεύοντας
να προσκαλέσω μνήμες
ν’αφρατέψω σκαλίζοντας ν’ανοίξω τους πόρους μου
για να βρουν τόπο να καρπίσουν
οι σπόροι του Σύμπαντος Κόσμου"
που...
"θαμένοι ήταν μέσα
στο Σώμα του Χώματός μου". σελ55
Κι επειδή ....
"Από τα μάτια των παιδιών μου
τον πόνο ήθελα να πάρω
-σπάραζα να τα βλέπω δακρυσμένα-
Κι αφού αυτό δεν το μπόρεσα
τον πόνο τους έκανα τραγούδι ποίημα και παραμύθι
το βράδυ να τους τον τραγουδώ και ν’αποκοιμιούνται
στ΄όνειρό τους να τον βλέπουν και να χαμογελούνε" σελ59
"Σπυρίδων Μασδρακίδης
- Πιστεύετε ότι οι σημερινές σχέσεις επιτρέπουν ανιδιοτελή αγάπη και ειλικρίνεια;
"Ευαγγελία Ρέγκλη"
- Όχι απλά την πιστεύω αλλά και την υπηρετώ πια ταπεινά και συνειδητά αυτή την ειλικρινή ανιδιοτελή αγάπη...
Όταν η μητέρα μου από τη γέννησή μου ως τώρα,με έμαθε με τα λόγια της μα κυρίως με τις πράξεις της πως στη ζωή δεν υπάρχει τίποτ’άλλο εκτός απ’αυτή τη αγάπη,πως θα μπορούσα εγώ να υπηρετήσω κάτι άλλο;
Δύσκολος ο δρόμος της πολύ,φορές σου φαίνεται αδιάβατος,μα τα δώρα στο τέλος του,αξία ανυπολόγιστη.
Το θέμα στις μέρες μας είναι,πως αυτή η αγάπη θέλει χρόνο για να τη ζήσεις και υπομονή και τη σίγουρη γνώση πως αν την επιθυμείς για σένα πρέπει πρώτος να τη δώσεις
Κι ακόμα-ακόμα να γνωρίζεις,πως δίνεις μία παίρνεις δέκα ή εκατό ή και χίλια αλλά (σχεδόν) όχι πάντα από κει που δίνεις....κι αυτό κάνει τους συνανθρώπους μας να απαντούν αρνητικά σ’αυτή την ερώτηση...Δίνουν ας πούμε στο Γιώργο και σαν φυσική συνέπεια περιμένουν να πάρουν πίσω απ’το Γιώργο...Μα αν ο Γιώργος είναι ακόμα στο νηπιακό στάδιο της αρρώστιας του εγωισμού και του φιλαυτισμού και σου προβάλλει τεκμηριωμένες και ακλόνητες πεποιθήσεις γιατί ζει ακόμα στην επιφάνεια των πραγμάτων,αφού,αν τα σκαλίσει πιο βαθειά εκεί παραμονεύει ο φόβος του θανάτου ριζωμένος απ’τα γενοφάσκια του,που να τη βρει την ανιδιοτελή αγάπη και προπαντός την ειλικρίνεια να σου τη δώσει εσένα...Αφού όλη μέρα κρύβεται πίσω από μάσκες για να μην τον βρει ο θάνατος και τον πάρει...από το σκοτάδι του και τον οδηγήσει στο φως...αλλά αυτό ο Γιώργος δεν το ξέρει,δεν θα το μάθει ποτέ αν εσύ που έφτασες σ’αυτή τη γνώση πρώτος δεν σταθείς κοντά του με πράξεις ανιδιοτελούς και ειλικρινούς αγάπης να του δείξεις πως ο θάνατος είναι το φως κι αυτό που του φτιάξαν εδώ για αληθινή και μόνη ζωή και πραγματικότητα είναι το ψέμα και το σκοτάδι...
"Σπυρίδων Μασδρακίδης"
- Η επιλογή,ο Αίνο και η Τωφ να βλέπουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια δύο παιδιών μόνο τυχαίο φαντάζομαι δεν είναι...Υποδηλώνει αθωότητα;
"Ευαγγελία Ρέγκλη"
- Υποδηλώνει την αθωότητα; Για να δούμε...
Μόνο τα παιδιά είναι αθώα;
Το Φως; Είναι Αθώο; Νομίζω πως όλοι θα συμφωνήσετε σ’αυτό.
Αν λοιπόν το Φως είναι Αθώο,τότε τα κύτταρά του τα φωτόνια είναι κι αυτά αθώα σωστά ως εδώ;
Ο Αίνο και η Τωφ είναι δύο φωτόνια δηλ. κύτταρα φωτός δηλ. ενέργεια
αλλά ...
ο Αϊνστάιν στη θεωρία της σχετικότητος λέει πως ενέργεια –μάζα = όψεις της ίδιας οντότητας της ίδιας ύπαρξης...
και η κβαντομηχανική πάλι μιλάει για κυματοσωματιδιακό δυισμό του φωτός και ο Γιώργος Γραμματικάκης στην ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ μιλάει για την προκλητική δυνατότητα του φωτός να είναι σώμα υλικό και κύμα άυλο ταυτόχρονα
και η κβαντομηχανική πάλι λέει,το ισχυρίζεται αυτό για κάθε υλικό σωματίδιο....STOP σταματάω εδώ γιατί νιώθω,σας κούρασα,όμως,
Μπορείτε να το συλλάβετε αυτό;
Εσείς,εγώ,όλοι μας,είμαστε όπως το φως,κυματοσωματιδιακά όντα!
κυματο (ενέργεια ) σωματιδιακά (ύλη)
Τα ηλεκτρόνια του πυρήνα των κυττάρων μας,αλληλεπιδρούν συνεχώς με τα φωτόνια,τα κύτταρα του φωτός Κι επειδή όλοι προερχόμαστε απ’αυτό το αρχέγονο φως,το αναγνωρίζουμε και μας αναγνωρίζει.
Αρα όλοι μας είμαστε κατά βάθος παιδιά.Όλοι έχουμε μέσα στα κύτταρά μας κρυμμένη την αθωότητα του φωτός.
Σ’αυτή την κρυμμένη αθωότητα,λοιπόν,σ’αυτό το παιδί μέσα μας,απευθύνεται αυτό το βιβλίο.Είναι γραμμένο για να φτάσει,"απ’την ψυχή ως την ψυχή"
"Σπυρίδων Μασδρακίδης"
- Ποιο μήνυμα θα θέλατε να περάσετε στους αναγνώστες με το βιβλίο σας;
"Ευαγγελία Ρέγκλη"
- Πως,όπως ο Αίνο και η Τωφ,τα δύο ερωτευμένα μου φωτόνια τριγυρίζουν στους πλανήτες και περιπλανιώνται σ’αυτούς,έτσι κι εμείς "Ταξιδιώτες είμαστε περιορισμένοι στη Γη από ένα σώμα..." σελ.52
Από ένα σώμα που αιώνες τώρα,από τη γέννηση του πρώτου ανθρώπου,είναι ποτισμένο με το φόβο του θανάτου
Ζει,κλειδώνεται,φυλακίζεται,φοράει μάσκες,κρύβεται για να προφυλακτεί από το θάνατο που: "μπαμπούλας είναι και κακός και τιμωρός" σελ. 48
Η δική μου πια τεκμηριωμένη και επιστημονικά γνώση -και αυτό είναι και το μήνυμα αυτού του βιβλίου -είναι πως θάνατος δεν υπάρχει και η ψυχή μας,το ασυνείδητό μας,ή η ενέργειά μας όπως θέλετε πείτε το το ίδιο είναι,υπάρχει και κινείται αέναα μαζί με το φως,αλλάζοντας απλά μορφές και επικοινωνώντας κάθε στιγμή με όλα τα άλλα υπάρχοντα του Σύμπαντος κόσμου μέσω του φωτονιακού της ολογράμματος,που μιλάει την ίδια γλώσσα,αφού όλα προήλθαν την ίδια στιγμή,από την ίδια αρχή,την υπέρλαμπρη κοσμική φλόγα,την αρχή του παντός.
"Σπυρίδων Μασδρακίδης"
- Αντιμετωπίσατε προκλήσεις και δυσκολίες κατά τη διάρκεια της συγγραφής του;
"Ευαγγελία Ρέγκλη"
- Η πρόκληση που είχα κατά τη διάρκεια της συγγραφής των "ΔΥΟ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΩΝ ΦΩΤΟΝΙΩΝ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΛΥΚΗ",αλλά συνεχίζω να έχω και τώρα που δίνω αυτή τη συνένετευξη,είναι να μην ξεχάσω κάποιο από τα σημάδια ρεβυθάκια που αφήνει στο δρόμο μου,το φωτονιακό ολόγραμμα του κοντορεβυθούλη μου,από τη στιγμή που κίνησε για το μεγάλο του ταξίδι κι από κει οδηγεί μυητικά το δικό μου,βοηθώντας με σαν γκουρού να ξεχωρίζω "την ήρα απ’το σιτάρι" και,
Η δυσκολία αφ’ότου αποφάσισα να το εκδώσω και να μοιραστώ με το αναγνωστικό μου κοινό αυτή μου τη βιωματική εμπειρία,ήταν να βρω έναν εκδότη-όπως και βρήκα τον κύριο Γιώργο Τσουρέα των εκδόσεων Ηδυέπεια- που να σεβαστεί τη θέλησή μου να το εκδώσω,σ’εκείνη την πρώτη του "αθώα" και "ατελή" φιλολογικά σύλληψη,για να μην προδώσω την επιθυμία του συν συγγραφέα μου του "φευγάτου",του δίδυμού μου φωτονίου του λατρεμένου.
"Σπυρίδων Μασδρακίδης"
- Πως περνάτε το χρόνο σας όταν δεν ασχολείστε με τη συγγραφή κάποιου βιβλίου;
"Ευαγγελία Ρέγκλη"
- Εργάζομαι σαν φαρμακοποιός που παίρνει πολύ σοβαρά το λειτούργημά της,απολαμβάνω τα ηλιοβασιλέματα της Αθήνας από το δυτικό μπαλκόνι του σπιτιού μου,διαβάζω,κολυμπάω,κάνω γιόγκα,ρέικι,περπατάω,τραγουδάω,χορεύω,προσεύχομαι,κλαίω,γελάω,εκστασιάζομαι μπροστά στην ομορφιά,χαϊδεύω τις γάτες μου,μιλάω με φίλους,αφιερώνω χρόνο στην αγάπη,καθαρίζω τον πλανήτη μου,την ύπαρξή μου,από τα "μπαομπάμπ",τα ζιζάνια που αν δεν τα προλάβεις στη γέννησή τους μετά θεριεύουν και σου τον πνίγουν,παρακολουθώ σεμινάρια γραφής πάντα με τη Μαριανίκη Δορμπαράκη,περνάω μεγάλες περιόδους σιωπής,αλλά και περιόδους μεγάλης κοινωνικότητας,κι όλα αυτά,προηγούνται,ή έπονται,ή συμβαίνουν ταυτόχρονα,με τη συγγραφή ενός βιβλίου....
"Σπυρίδων Μασδρακίδης"
- Τα όνειρα δεν τελειώνουν ποτέ.Τα δικά σας ποια είναι,σε επαγγελματικό και σε προσωπικό επίπεδο.
"Ευαγγελία Ρέγκλη"
Τα όνειρά μου, ε;
Για να το σκεφτώ λίγο αυτό...
Επαγγελματικά,αυτό που με καθορίζει σαν άνθρωπο,είναι η προσπάθειά μου να προσφέρω τις γνώσεις μου για τη σωματική και ψυχική θεραπεία των ασθενών που ζητούν τη βοήθειά μου στο φαρμακείο μου...
Όμως τώρα,αυτή η ερώτηση που με κάνει για πρώτη φορά να συλλαμβάνω κάτι βαθύτερα...στο φαρμακείο μου δεσπόζει ο πίνακας του Ασκληπιού,που είναι ο πατέρας της φαρμακευτικής και ο Ασκληπιός ήταν μέγας μύστης...Και στα Ασκληπιεία,τα θεραπευτήρια του τότε, (ένα απ’αυτά,νομίζω το μεγαλύτερο,ήταν στην Επίδαυρο) η θεραπεία των ικετών ασθενών ακολουθούσε ένα τελετουργικό...κι αυτό για μένα είναι κάτι μαγικό...που στο εδώ και τώρα της Αθήνας είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί....όμως ...τώρα που το λες....άστο να υπάρχει σαν όνειρο και σαν ζητούμενο...και ίσως κάποτε...που ξέρεις...μπορεί να αποδειχθεί πως ο Ασκληπιός...που έγινε πίνακας ξαφνικά από ένα Γεωργιανό μπογιατζή...που ταυτόχρονα δήλωνε και ζωγράφος...και αφού μας έβαψε το φαρμακείο,από μια μινιατούρα εικονίτσα τόση δα,ζωγράφισε αυτό τον πίνακα...που πιάνει έναν ολόκληρο τοίχο...κι ύστερα εξαφανίστηκε μ’ ένα τρόπο μαγικό....
Είναι απ’αυτά τα θαύματα που συμβαίνουν στο διάβα της ζωής σου κι όταν έρθει η ώρα -καλή ώρα- να τα αναλογιστείς,λες πως μόνο τυχαία δεν ήταν....
Στο προσωπικό επίπεδο τώρα...που για μένα δεν είναι ξέχωρο από το εργασιακό...αφού τα πάντα,όλα,στην ύπαρξή μου εδώ,συμβάλλουν στο "γνώθι σ’αυτόν" και προάγουν την πνευματική μου εξελιξη που είναι και το ζητούμενο για μένα...το όνειρό μου είναι...
Να κατακτώ συνολικά το βλέμμα,που είναι ταυτόχρονα έρωτας και μυσταγωγία και αθωότητα.
Είτε πρόκειται για τους ασθενείς μου στο φαρμακείο,είτε για τους γονείς,τ’αδέρφια,τους συγγενείς,τους φίλους μου,εν γένει τους ανθρώπους γύρω μου,είτε πρόκειται για τα άλλα υπάρχοντα αυτού του πλανήτη ή του Σύμπαντος Κόσμου,να "βλέπω" γύρω μου όπως ένα παιδί,μια μέλισσα,μια πεταλούδα,ένας γλάρος,ένα ελάφι...και να γράφω μές απ΄αυτό το βλέμμα αφού πρώτα καθημερινά φροντίζω όπως ο μικρός μου πρίγκηπας ο αγαπημένος,να καθαρίζω τον πλανήτη της σκέψης μου απο τους τόνους τα τοξικά απόβλητα,"τα μπαομπάμπ" που ο κακώς νοούμενος πολιτισμός επιμένει να σωρεύει
Αυτά δεν έχω άλλα...
"Σπυρίδων Μασδρακίδης"
- Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς; και πόσο σας έχουν επηρεάσει ίσως; Και δεν εννοώ απαραίτητα συγγραφικά αλλά σαν σκέψη,στάση και τρόπο ζωής.
"Σπυρίδων Μασδρακίδης"
- Το Ευαγγέλιο μου,όπως ήδη θα καταλάβατε,είναι ο "Μικρός Πρίγκηπας" του Αντουάν Ντε Σεντ Εξυπερύ.Μετά ακολουθεί "ο Προφήτης" του Χαλίλ Γκιμπράν και μετά με τυχαία σειρά,Όμηρος,Ιλιάδα,Οδύσσεια,Μύθοι,Αρχαίες Τραγωδίες,Παραμύθια,Δημοτικά Τραγούδια,Ποίηση,Ελύτης Καβάφης,Σεφέρης,κι ακόμα συγγραφείς όπως ο Χέρμαν Έσσε κι ο Ρίλκε που με πρωτόφεραν σε επαφή με την υπερβατική σκέψη,
Κάρμεν Ναράνχο "Το Μαγικό και Τ’Αληθινό"
Jostein Gaarder "Το Κορίτσι με τα Πορτοκάλια"
Προσωκρατικοί φιλόσοφοι...και...και...αυτή η λίστα δεν έχει τελειωμό...αφού τα αδιάβαστα βιβλία στο σπίτι μου είναι περισσότερα από τα διαβασμένα κι αυτό...όπως λέει με το τέλειο χιούμορ του ο φίλος μου ο Νίκος ο φιλόσοφος,"ο μεγαλύτερος φόβος μου Βαγγελίτσα μου είναι...να μην πάω αδιάβαστος..."
Οι αγαπημένοι μου λοιπόν για να το κλείσω συγγραφείς,είναι αυτοί που όπως κι εγώ,προσπάθησαν να οδηγήσουν τον εαυτό τους στην αθωότητα και μέσα απ’αυτή και τη γραφή τους μας ξανασυστήνουν τον Κόσμο.
Και....επειδή οι λέξεις κρύβουν όλη την αλήθεια δείτε μια ετυμολογική ποιητική σύλληψή μου επιτόπια:
Α όπως άνθρωπος
Θ όπως θεός
Ω όπως ώρα
Ο όπως κύκλος
S όπως σιωπή
Ο Ανθρωπος μέσω της Θείας εμπνεύσεως
κάνει την Ωρα δηλαδή το χρόνο κύκλο (Ο)
και μέσω της σιωπής του Sσσσσς...
μαθαίνει πως να μπορεί
να κυλάει τη ζωή του απρόσκοπτα
στους αιώνες νυν και αεί
"Σπυρίδων Μασδρακίδης"
- Φτάνοντας προς το τέλος της συνέντευξής μας,υπάρχει κάποιος τρόπος να επικοινωνήσει μαζί σας το αναγνωστικό σας κοινό;
"Ευαγγελία Ρέγκλη"
- Έχω μια υποτυπώδη σελίδα στο Facebook με το όνομά μου,που την έφτιαξα αναγκαστικά για να συνδέομαι,κυρίως με τις ομάδες γραφής,αλλά απέφευγα μέχρι τώρα να τη χρησιμοποιώ,όχι από σνομπισμό,μα προκειμένου να βρίσκω χρόνο να ασκητεύω γιατί η γραφή,η βιωματική γραφή,που γίνεται μόνο με κατάδυση στην ψυχή,θέλει χρόνο και σιωπή και απομόνωση...όμως τώρα πια...που αυτή η πρώτη κατάδυση ήρθε στο φως και στο βλέμμα των αμαγνωστών...καταλαβαίνω...πως η ενεργοποίησή του αποτελεί μια αναγκαιότητα διάδοσης του μηνύματος του έργου μου και θα το κάνω με αγάπη.
"Σπυρίδων Μασδρακίδης"
- Τέλος,όλοι έχουμε κάποιο φόβο...ο φόβος ενός συγγραφέα ποιος είναι;
"Ευαγγελία Ρέγκλη"
...Μήπως οι λέξεις του δεν δώσουν το νόημα που εκείνος εννοεί στον αναγνώστη...
Όταν εγώ γράφω,δίνω από μέσα μου έναν τονισμό,ένα νόημα στην εκφορά του λόγου...Πολλές φορές αυτός ο τονισμός,αυτή η εκφορά φτάνει τελείως λάθος στον αναγνώστη,όσο καλά κι αν χρησιμοποιηθούν τα σημεία στίξης...γι’αυτό κι εγώ,χωρίς να το ξέρω πως, βαδίζοντας στο δρόμο που μου χάραξε το κοσμοπολίτικο πια δίδυμό μου φωτόνιο...ηχογράφησα όλο το έργο μου και σε ci-di,για να δώσω μια ακόμα ευκαιρία στον ακροατή- αναγνώστη μου,να νιώσει,μέσα από τις συναισθηματικές δονήσεις της φωνής,καλύτερα,τα λόγια της ψυχής μου...
Και βέβαια,ο άλλος μεγάλος φόβος μου είναι,να μπορώ να μετατρέπομαι σε μαγισσάκι και Πυθία,για να λαμβάνω σωστά και να μεταφράζω,τις πληροφορίες που ταυτόχρονα και την ίδια στιγμή,έχω με το δίδυμό μου φωτόνιο το απαιτητικό,μέσω της φωτονιακής μας επικοινωνίας στην Αμφιλύκη.
"Σπυρίδων Μασδρακίδης"
- Κυρία Ρέγκλη σας ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη αυτή και για τον χρόνο που μας αφιερώσατε! Να ευχηθώ καλοτάξιδο,και να αφήσω τον τελευταίο λόγο σε εσάς να κλείσετε αυτή την συνέντευξη με κάτι που πιθανόν εγώ αμέλησα να ρωτήσω, ή θα θέλατε εσείς να συμπληρώσετε.
"Ευαγγελία Ρέγκλη"
Ναι,θέλω να προσθέσω κάτι ακόμα ...
Από τη στιγμή,που μου στείλατε την πρόσκληση γι αυτήν εδώ τη συνέντευξη και μέχρι τώρα που πραγματοποιείται,συνέβη για μένα κάτι μαγικό...
Η ποιητική μου συλλογή με τίτλο:
"ΓΩΝΙΑ ΦΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ"
τιμήθηκε με το βραβείο "ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ" στον 5ο Παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης Κ.Π.Καβάφης.
Κι επειδή και αυτή η συλλογή,που περιλαμβάνει μάλιστα κι ένα ποίημα με τον τίτλο "ΩΔΙΝΕΣ ΓΡΑΦΗΣ",γράφτηκε στο μεγαλύτερο μέρος της στην Αμφιλύκη,παρέα με το δίδυμό μου φωτόνιο,επιτρέψτε μου να του αφιερώσω αυτό το βραβείο,γιατί ώρες ώρες είναι τόσο στριμμένο και τόσο πεισματάρικο,που αν δεν του κάνω τα χατήρια θυμώνει και..."παίρνει" λέει "το καπελάκι του και φεύγει" γι αυτό...επιτρέψτε μου παρακαλώ να το καλοπιάσω λίγο,γιατί οι γήινες απειλές του τύπου: "άμα σε πιάσω θα δεις τι θα σου κάνω"...σ’αυτή την τόσο ιδιόρρυθμη σχέση,πιστέψτε με δεν πιάνουν....
Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία...
Εις το επανιδείν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου