Στην πορεία της ζωής μας κάποιοι άνθρωποι με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή,μας δίνουν τις βάσεις για να αποκτήσουμε συγκεκριμένες πεποιθήσεις και να κατανοήσουμε τον κόσμο γύρω μας.Μεγαλώνοντας,κάποιοι από εμάς αρχίζουν να αμφισβητούν αυτό τον τρόπο σκέψης (γονιών,φίλων,συγγενών) και θέλουν να χαράξουν μια πορεία και στάση ζωής πέρα από τα δεδομένα.
Τι γίνεται όμως όταν κάποιος φτάσει σε αυτό το σημείο; Τι γίνεται όταν ανακαλύψει πως σκέφτεται τελείως διαφορετικά; Τι γίνεται όταν κάποιος αρνείται πως η κρίση,η κοινωνία,η πολιτική,μπορεί να τον καθορίσει; Σε αυτό το σημείο μπορεί κάποιοι να αντιδράσουν,να αποδοκιμάσουν κάθε αλλαγή στη συμπεριφορά σου και να θέλουν να σε κρατήσουν πίσω μόνο και μόνο από δική τους ανασφάλεια και από δικές τους περιοριστικές πεποιθήσεις.Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να βασίζεσαι σε συγγενείς,φίλους,ερωτική σχέση,αναζητώντας την αποδοχή τους.Όχι γιατί είναι κακοί άνθρωποι,αλλά γιατί δεν είστε στο ίδιο επίπεδο συνειδητότητας.
Φυσικά,υπάρχουν και οι εξαιρέσεις: άνθρωποι με διάθεση να σταθούν δίπλα σου,να μοιραστούν εμπειρίες ζωής,να σε ενθαρρύνουν με μόνο γνώμονα την αγάπη και την εμπιστοσύνη τους για σένα! Πόσους τέτοιους ξέρετε όμως;...Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν τότε,ότι η προσωπική σου εξέλιξη είναι δική σου ευθύνη και τον δρόμο που θα σε οδηγήσει στην εκπλήρωση των ονείρων σου είσαι πλέον υποχρεωμένος να τον διαβείς ΜΟΝΟΣ!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου